Artrose is een articulaire degeneratieve pathologie die gepaard gaat met processen van dystrofie van kraakbeenweefsel. Naarmate de ziekte voortschrijdt, zijn de gewrichtszak, het ligamenteuze apparaat, het synoviale membraan en de dichtstbijzijnde botstructuren ook betrokken bij het destructieve proces.
Prevalentie van artrose
De meerderheid van de mensen met artrose zijn ouderen. De ziekte na de leeftijd van 65 jaar is niet alleen de meest frequent gediagnosticeerde articulaire pathologie, maar ook de belangrijkste reden voor invaliditeit met daaropvolgende invaliditeit. Bovendien zijn op oudere leeftijd vooral vrouwen ziek, maar onder jongeren zijn de meeste zieken mannen.
In verschillende landen varieert de incidentie van artrose enorm. Het is nog niet gelukt om de redenen voor de grote spreiding van statistische gegevens vast te stellen.
Oorzaken en risicofactoren
Artrose is een ziekte die primair of secundair kan zijn. Als er geen objectieve redenen zijn voor de ontwikkeling van pathologie, spreken ze van het primaire type. Als het mogelijk was om de oorzaken van artrose te identificeren, spreken ze van het secundaire type.
Secundaire artrose kan worden veroorzaakt door de volgende negatieve factoren:
- traumatisering van gewrichtsgewrichten van verschillende aard (vaak vallen, verstuikingen, kneuzingen);
- chronische aangeboren weefseldysplasie;
- pathologische veranderingen in metabolische processen;
- verschillende auto-immuunpathologieën;
- niet-specifieke ontstekingsprocessen in het gewrichtsgebied;
- enkele pathologieën van de endocriene systeemorganen;
- processen van het degeneratieve-dystrofische type, die chronisch plaatsvinden;
- verschillende ziekten, vergezeld van overmatige gewrichtsmobiliteit, gekoppeld aan een zwak ligamenteus apparaat;
- aanwezigheid van hemofilie;
- specifiek type ontstekingsprocessen.
Naast de directe oorzaken, waarvan de werking leidt tot de ontwikkeling van artrose, zijn er ook predisponerende factoren die de ziekte zelf niet veroorzaken, maar het risico op de ontwikkeling ervan kunnen vergroten.
Deze omvatten:
- is ouder dan 55 jaar;
- overgewicht, waardoor de belasting van de gewrichtsgewrichten toeneemt;
- overmatige belasting van één gewricht of groep in geval van onjuiste sporttraining, specifiek werk dat een lang verblijf in één positie vereist;
- geschiedenis van gewrichtschirurgie;
- erfelijkheid;
- hormonale veranderingen in het vrouwelijk lichaam in de postmenopauze;
- constante onderkoeling;
- pathologieën van de wervelkolom die niet worden behandeld;
- onvoldoende inname van nuttige micro- en macro-elementen met voedsel.
Ontwikkelingsmechanisme
Het mechanisme van de ontwikkeling van artrose is bekend. Het kraakbeen, dat zorgt voor het normale contact van twee botten, is van nature glad, zonder onregelmatigheden of ruwheid, wat helpt om de normale beweging van de gewrichten te behouden. Bij een ziekte verandert de structuur van het kraakbeen, het wordt ruw, er verschijnen defecten op, die de effectiviteit van natuurlijk glijden verminderen.
Door de verworven oneffenheden raakt het kraakbeen geleidelijk gewond, op sommige plaatsen begint het te verkalken en op sommige plaatsen verstarren. In dit geval is het mogelijk om kleine deeltjes te scheiden die in de gewrichtsvloeistof terechtkomen en de omliggende weefsels kunnen beschadigen.
Naarmate de pathologie verergert, kan het gewricht in een toestand van chronische subluxatie komen, wat de motorische functie aanzienlijk zal verminderen.
Graden
Artsen verdelen artrose in drie hoofdgraden:
- Ik ben afgestudeerd.Het wordt gekenmerkt door het ontbreken van een duidelijk klinisch beeld. De patiënt kan zeldzame pijnklachten in het aangetaste gewricht vertonen, maar raadpleegt in het algemeen geen arts. Tegelijkertijd zijn er veranderingen in het ligamenteuze spierapparaat en in het gewrichtsvocht, maar er zijn nog geen zichtbare misvormingen.
- II graad.De symptomen van artrose worden meer uitgesproken. De pijn wordt gekenmerkt als draaglijk, maar komt regelmatig voor. De patiënt gaat naar de dokter, omdat hij een afname van de kwaliteit van leven constateert. Een karakteristieke crunch is te horen in het aangetaste gewricht. Veranderingen worden waargenomen in de nabijgelegen spierstructuren, aangezien de zenuwgeleiding wordt verstoord.
- III graad.Gekenmerkt door uitgesproken tekens. Het gewrichtskraakbeen is erg verdund, cysten, brandpunten van verkalking of ossificatie zijn erin te vinden. Het ligamenteuze apparaat wordt korter, wat leidt tot een toename van de mobiliteit in het getroffen gebied, wat gepaard gaat met een beperking als gevolg van een uitgesproken ontstekingsproces. Het metabolisme van omringende weefsels lijdt, wat kan leiden tot spierdystrofie.
In ieder geval zal de patiënt de diagnose van de behandelende arts moeten verduidelijken. Dit komt door de specificiteit van het beloop van de ziekte, die wordt gekenmerkt door stadia van remissie en exacerbatie, die elkaar afwisselend vervangen.
Pijn bij ziekte
Pijn bij artrose is de meest voorkomende klacht waarmee patiënten naar de dokter gaan. Hun karakteristieke kenmerk is hun verband met het tijdstip van de dag, het weer, fysieke activiteit.
Bij de meeste patiënten wordt de pijn verergerd door lopen, rennen of een andere vorm van fysieke activiteit gericht op het aangetaste gewricht. Zodra de belasting stopt, nemen de pijnen geleidelijk af. Hun ontwikkeling wordt verklaard door het feit dat kraakbeen zijn schokabsorberende functies niet meer kan uitoefenen.
's Nachts treedt ongemak meestal op als gevolg van stagnatie van bloed in de aderen. Een andere reden is de toename van de intraossale druk tijdens deze periode.
Een van de belangrijkste diagnostische criteria is de aanwezigheid van zogenaamde startpijnen waar de patiënt last van heeft op het moment dat hij net begonnen is met bewegen. De beginnende pijn neemt meestal af als de lichamelijke activiteit aanhoudt. Hun voorkomen wordt verklaard door de aanwezigheid van articulaire afzettingen (detritus) die zenuwuiteinden irriteren. Zodra deze afzettingen van de zenuwen weggaan, verdwijnt de pijn.
Symptomen
Naast pijn identificeren artsen andere tekenen van artrose, waardoor men de aanwezigheid van pathologie kan vermoeden.
Deze omvatten:
- Pijn en knapperig geluid.Lomota verschijnt voornamelijk als iemand onderkoeld is. Het knelpunt zal in eerste instantie nauwelijks hoorbaar zijn, maar naarmate de ziekte voortschrijdt zonder therapie, wordt het hoorbaar voor de mensen in de buurt.
- Verplaatsingsmogelijkheid verminderd. In een vroeg stadium van de ontwikkeling van pathologie is er geen afname van de mobiliteit. Hoe langer de ziekte echter onbehandeld blijft, hoe sterker de bewegingsbeperking in het gewricht wordt. Dit wordt verklaard door de vernauwing van de gewrichtsruimte en spasmen van de dichtstbijzijnde spierstructuren.
- Gewrichtsmisvorming.Het is kenmerkend voor het late stadium van artrose, maar is ook een belangrijke indicator voor het verloop van de ziekte. In deze periode is het al erg moeilijk om de ziekte te behandelen.
Welke dokter behandelt artrose?
Wie behandelt artrose? In de meeste gevallen zijn er meerdere specialisten bij de therapie betrokken. Allereerst is er een artroloog bij betrokken - een specialist in gewrichten. Daarnaast moet de patiënt ook naar een orthopedist. Als de ziekte het gevolg is van een ontstekingsproces, wordt aanbevolen om ook een reumatoloog te bezoeken.
Indien nodig kunnen andere specialisten worden betrokken tijdens de behandelperiode. Meestal moet u een beroep doen op de diensten van traumatologen, fysiotherapeuten, masseurs, chirurgen.
Diagnostiek
Behandeling van artrose van de gewrichten begint pas nadat de diagnose is bevestigd en de mate van pathologie is vastgesteld. Allereerst interviewt de arts de patiënt uitvoerig en voert een onderzoek uit. De aanwezigheid van kenmerkende klachten en misvormingen suggereert dat er sprake is van een ziekte.
Röntgenfoto van het aangetaste gewricht is een verplichte manier om de diagnose te bevestigen. Als de ziekte de knie aantast, wordt een foto van de knie gemaakt, als de pathologie in de hand wordt gevonden, worden daar specifiek de radiologische symptomen van de ziekte gezocht.
Diagnostiek met behulp van radiografie levert niet altijd voldoende resultaten op om de patiënt te diagnosticeren. In dit geval kan hij worden gestuurd voor MRI (hierdoor kan de toestand van zachte weefsels en hun betrokkenheid bij het pathologische proces worden beoordeeld) of CT (dit zal het mogelijk maken om conclusies te trekken over de toestand van bot- en kraakbeenstructuren, de betrokkenheid van de dichtstbijzijnde anatomische formaties bij het pathologische proces).
Behandeling
Hoe wordt artrose van de gewrichten behandeld? De keuze van de geschikte therapeutische techniek hangt af van de ernst van de symptomen en het stadium van de ziekte.
De arts kiest het therapieregime na beoordeling van de algemene toestand van de patiënt en het verloop van de ziekte. Zowel conservatieve als chirurgische behandelingsmethoden kunnen worden gebruikt.
Medicatie
Hoe een ziekte te behandelen als het beter is om niet te opereren, maar om medicijnen te gebruiken?
Conservatieve therapie is alleen geschikt voor patiënten in een vroeg stadium van pathologievorming en omvat het gebruik van drie hoofdgroepen geneesmiddelen:
- glucocorticosteroïden- hormonale geneesmiddelen die het ontstekingsproces effectief verlichten tijdens een exacerbatie, worden in de gewrichtsholte geïnjecteerd;
- niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen,die voornamelijk worden geïnjecteerd en geïnjecteerd in spieren dichtbij het gewricht of rechtstreeks in een ader. Maar artsen kunnen ook pillen aanbevelen, hoewel deze optie voor het nemen van NSAID's ongewenst is vanwege het negatieve effect op het maagdarmkanaal;
- chondroprotectors- geneesmiddelen van deze groep kunnen de vernietiging van kraakbeenweefsel verminderen en de regeneratie verbeteren, zijn vooral effectief in de beginfase van de vorming van de ziekte.
Chirurgisch
Hoe artrose genezen, als de ziekte ver genoeg is gegaan? In dit geval zal conservatieve therapie niet effectief zijn en kunnen artsen de patiënt alleen een operatie aanbevelen.
Tegenwoordig wordt gewrichtsvervanging in de meeste gevallen uitgevoerd. Tijdens de operatie wordt het echte gewricht vervangen door een prothese, die alle functies van een gezond gewricht heeft.
In sommige gevallen worden opties voor palliatieve therapie geboden, waarvan de belangrijkste taak het verminderen van de belasting van de gewrichtsoppervlakken is.
Oefening
In de vroege stadia van de ziekte wordt het niet alleen behandeld met medicatie, maar ook met fysiotherapie. Oefening is een belangrijke therapiefase die helpt de functionaliteit van het gewricht te behouden en de kans op verdere progressie van de ziekte verkleint.
Afhankelijk van de ernst van de pathologie en de individuele kenmerken van de patiënt, wordt de reeks oefeningen individueel geselecteerd. De arts moet rekening houden met de lokalisatie van artrose, wat het meest effectieve effect op de aangetaste weefsels mogelijk maakt.
Zelfstudie zonder medisch toezicht wordt niet aanbevolen, vooral niet in de beginfase. Oefeningen moeten zo worden gekozen dat ze zo soepel mogelijk verlopen, zonder plotselinge bewegingen.
Oefentherapie lessen zijn alleen effectief als de patiënt elke dag wat tijd besteedt aan het aanbevolen complex.
Traditionele methoden
Veel mensen die aan artrose lijden, weigeren tot het laatste moment medicijnen of operaties te gebruiken. In dit geval worden alternatieve medicijnen gebruikt ter vervanging van medicijnen.
De meest gebruikte planten in therapie zijn:
- Kalanchoë;
- gember;
- hel;
- laurierblad;
- knoflook;
- kaneel;
- paardenstaart en anderen.
Ze worden gebruikt in de vorm van tincturen, afkooksels, kompressen voor het getroffen gebied. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat een volledige behandeling van de ziekte met alleen zelfgemaakte recepten onmogelijk is. Het is het beste als traditionele therapieën worden gecombineerd met traditionele geneeskunde.
Preventie
Wat te doen om de kans op het ontwikkelen van artrose op oudere leeftijd te verkleinen? Eenvoudige preventieve maatregelen zijn voor iedereen beschikbaar.
Aanbevolen:
- matige dagelijkse lichamelijke activiteit: wandelen, fietsen, eenvoudige oefeningen doen als een oplaadbeurt, enzovoort;
- naleving van de basisprincipes van een gezond dieet: eet vaak, maar beetje bij beetje, vermijd fastfood, te veel eten, zwaar en vet voedsel, eet veel kruiden;
- gewichtsbeheersing: gewichtstoename leidt tot verhoogde belasting van de gewrichten, wat kan leiden tot artrose;
- tijdige behandeling van chronische ziekten die leiden tot stofwisselingsstoornissen;
- het gebruik van vitamine- en mineralencomplexen in het geval dat de hoeveelheid voedingsstoffen die met de voeding wordt geleverd, onvoldoende wordt geacht.
Verschil tussen artritis en artrose
Veel mensen verwarren artritis en artrose vanwege de gelijkenis van geluid. Dit zijn echter totaal verschillende ziekten.
Artritis wordt geen dystrofie en degeneratie van de gewrichtsweefsels genoemd, maar een ontstekingsreactie die zich in de gewrichtsholte kan ontwikkelen, ongeacht de oorzaak. Ontsteking treft meestal niet alleen het gewricht, maar ook de spieren die er het dichtst bij staan, bot- en ligamenteuze structuren. Pijn bij artritis wordt niet geassocieerd met fysieke inspanning, het kan de patiënt zelfs in rust storen en er is helemaal geen crunch in de gewrichten.
In de meeste gevallen is het onmogelijk om artritis onafhankelijk van artrose te onderscheiden, aangezien het belangrijkste symptoom pijn is en patiënten zelden een idee hebben van de kenmerken van elk van de pathologieën.
Het is beter om het stellen van een nauwkeurige diagnose aan de behandelende arts toe te vertrouwen om geen fouten te maken bij de daaropvolgende behandeling en preventie van de ziekte.
Artrose is een ernstige pathologie die tot invaliditeit kan leiden als de patiënt niet op tijd een arts bezoekt. Bij de eerste tekenen van de ziekte wordt aanbevolen om contact op te nemen met een specialist om de diagnose te bevestigen en de meest optimale behandeling te selecteren.
Als het mogelijk is om de ziekte in een vroeg ontwikkelingsstadium op te vangen, dan is het zeker mogelijk om dit zelfs zonder chirurgische ingreep te doen, waarbij het zich alleen beperkt tot conservatieve behandeling.